اصل شماره یک مدیریت زمان:
اصل برنامه ريزی برای كوچكترين واحد زمانی
كوچكترين واحد زمان از نظر شما چيه؟ ثانيه؟ دقيقه؟ ساعت؟ روز؟ هفته؟ ماه؟ سال؟ تا حالا توی ذهنتون اومده كه مثلا توی اين دو ساعتی كه بين كلاسام وقت آزاد دارم، چيكار كنم؟ دو دقيقه وقت اضافی داشتن چقدر براتون اهميت داره؟ اگه برای اين سوال جوابی داريد يعنی شما برای واحد زمانی انتخابيتون برنامه ريزی داريد!
مقياس زمان برای آدم‌ها متفاوته و اونايی كه خيلی موفقن حتی برای ثانيه هاشونم برنامه ريزی دارن! تا حالا شده كه جلسه داشته باشی و ببينی ۴۰ دقيقه بعد مسئولش تازه نون پنير به دست وارد اتاق ميشه؟ تازه اين سنت توی سطح بين المللی هم هست و ديپلمات‌ها برای اينكه نشون بدن قدرت دست كيه از عمد دیر ميان به جلسه؛ حتی شركت‌های هرمی هم روی همين اصل خطرناک جلو ميرن و برای اينكه به دروغ نشون بدن چقدر سرشون شلوغه و طرف مقابل رو كنجكاو كنن دير وارد جلسه ميشن.
اولين كاري كه همگي بايد صبح علی الطلوع انجام بديم تهيه « پازل رئوس برنامه » هست يعنی بيا بگو كتگوريای اصلی زندگيت چيا هستن؟ تفكر، مطالعه، كار، تفريح، خانواده، ورزش، عبادت و … برای بعضيا مثلا تفكر و مطالعه باهم يكيه، يا ورزش و تفريح باهم توی يک دسته هستن.
بيايد مشخص كنيد كه هر دسته بندی، چقدر از روز و هفته و سال و عمرتون ازتون وقت ميگيره! در واقع خود اين پازل هم بايد جزئيات ريزترش نوشته بشه؛ اينكه مثلا شما چه مدل كتابيو مطالعه ميكنی؟ چند ساعت در روز؟چرا؟ آيا ارزششو داره؟
و فكر كن كه چطور ميتونی توی كمترين زمان بيشترين بهره رو ببری مثلا يه سری آدما هستن به یکی پول میدن تا براشون كتاب بخونه و بعد كتابو براش توضيح بده! كتاب اقتصاديو ميده به آدم اقتصاد دان و درواقع هركتابيو به متخصص خودش ميسپاره! يا مثلا اگه با دوستات تصميم بگيرين هركدوم توي يک هفته يک كتاب بخونيد و اخر هفته دور هم جمع شيد و هركسی خلاصه و لب كلام مطلبو برای بقيه بگه، انگار توی يک هفته، شما ۶ – ۷ تا كتاب خوندی!